i'm alone

"Luister Lightning, je moet rennen, zo snel mogelijk!" Mijn moeders ogen straalden niets anders dan angst uit. "Mamma, ik wil niet weg!" Riep ik bang. "Je moet lievert, mijn tijd is gekomen!" Riep ze, waarna er twee wolven kwamen die haar vast hielden en meesleurden. "Mamma!!" Gilde ik wanhopig. "Luister naar me!" Schreeuwde mijn moeder. Ik begon te huilen, maar toen de alpha van de roedel dreigend op mij afkwam rende ik weg...

Lightning zuchte en liep verder. Waar was ze? De kleine witte pup keek eens om zich heen, dit gebied kende ze niet. Misschien was ze wel in een nieuw land. Als dat zo was had ze de belofte van haar moeder niet gebroken. Bij die gedachte kwamen de tranen in haar ogen. Haar moeder, het was ook zo lang geleden... Bij het zien van een haas ging ze door haar poten en sprong op het beestje. Ze at het gulzig op. Zoi lang had ze al geen eten meer gehad...

- iedereen welkom -